ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก China Eastern Airlines)
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
中国东方航空公司
Zhōngguó Dōngfāng Hángkōng Gōngsī
China Eastern Airlines
IATA ICAO รหัสเรียก
MU CES CHINA EASTERN
ก่อตั้ง25 มิถุนายน พ.ศ. 2531 (35 ปี)
ท่าหลัก
เมืองสำคัญ
สะสมไมล์อีสเทิร์นไมล
พันธมิตรการบินสกายทีม
ขนาดฝูงบิน623
จุดหมาย223
สำนักงานใหญ่จีน ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว
เซี่ยงไฮ้, สาธารณรัฐประชาชนจีน
บุคลากรหลักหลิว เส้าหยง (ประธาน)
เว็บไซต์[www.ceair.com
สำนักงานใหญ่ของไขนาอีสเทิร์นแอร์ไบน์ในเซี่ยงไฮ้

ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (จีนตัวย่อ: 中国东方航空股份有限公司 or 中国东航; จีนตัวเต็ม: 中國東方航空; พินอิน: zhōngguó dōngfāng hángkōng gǔfèn yǒuxiàn gōngsī) เป็นสายการบินที่ให้บริการทั้งเส้นทางภายในประเทศ และเส้นทางระหว่างประเทศ โดยมีฐานการบินหลักอยู่ที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่ผู่ตง และท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว และยังมีฐานการบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติคุนหมิงฉางฉุ่ย และท่าอากาศยานนานาชาติซีอานเสียนหยาง

ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์เป็นสายการบินที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองของจีน เมื่อนับจากจำนวนผู้โดยสาร และเมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ.2010 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ประกาศตัวเข้าเป็นสามชิกของกลุ่มสกายทีม

ประวัติ[แก้]

สายการบินไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ.1988 ภายใต้คณะกรรมการการบินพลเรือนแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน และควบรวมกิจการกับไชนาเจเนอรัลเอวิชัน และกลายเป็นสายการบินแห่งแรกของจีนที่เปิดขายหุ้นในตลาดระหว่างประเทศ รวมทั้งก่อตั้งสายการบินขนส่งสินค้า คือ ไชนาคาร์โกแอร์ไลน์ เพื่อทำกิจการขนส่งสินค้าร่วมกับไชนาโอเชียนชิปปิงคอมพานี ในปีค.ศ.1998 และในปีค.ศ.2001 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ครอบครองกิจการของเกรทวอลล์แอร์ไลน์ อีกทั้งสายการบินไชนายูนนานแอร์ไลน์ และไชนานอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ก็รวมกิจการเข้าเป็นส่วนหนึ่งของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ในปีค.ศ.2003

ปัจจุบันรัฐบาลจีนเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ โดยมีสัดส่วนถือครองหุ้น 61.64 %

ฝูงบิน[แก้]

ฝูงบินปัจจุบัน[แก้]

แอร์บัส เอ320-200ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
แอร์บัส เอ320นีโอของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
โคแม็ก ซี919 ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
โบอิง 777-300อีอาร์ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
โบอิง 787-9 ของไชนาอีสเทิร์นยูนนานแอร์ไลน์
แอร์บัส เอ350-900 ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์

ณ เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2024 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[1]

ฝูงบินของของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร[2][3][4] หมายเหตุ
F J W Y รวม
แอร์บัส เอ319-100 35 — — 8 — 114 122
แอร์บัส เอ320-200 160 — — 8 — 150 158
แอร์บัส เอ320นีโอ 106 31[5] — 8 18 132 158 ผู้ให้บริการายใหญ่ที่สุดอันดับสอง[5]
แอร์บัส เอ321-200 77 — — 20 — 155 175
12 166 178
12 170 182
แอร์บัส เอ321นีโอ — 68[5] รอประกาศ
แอร์บัส เอ330-200 30 — — 30 — 202 232
30 204 234
24 240 264
18 246 264
แอร์บัส เอ330-300 26 — — 38 — 262 300
32 32 230 294
แอร์บัส เอ350-900 20 — 4[6] 36 32 216 288
โบอิง 737-700 36 — — 8 — 126 134
— 140 140
โบอิง 737-800 102 — — 20 — 138 158
12 150 162
8 162 170
8 18 150 176
โบอิง 737 แมกซ์ 8 3 8[7][8] — 8 18 150 176 ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2024[7]
โบอิง 777-300อีอาร์ 20 — 6 52 — 258 316
โบอิง 787-9 3 2[9][a] 4[12] 26 28 227 285 ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2024[9]
โคแม็ก ซี919 5[13] 100[14] — 8 — 156 164 ลูกค้าเปิดตัว
สั่งซื้อพร้อม 15 ตัวเลือก[15]
ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2031[14]
รวม 623 244

ไชนาอีสทิร์นแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 9.3 ปี


อุบัติการณ์และอุบัติเหตุ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "China Eastern Airlines Fleet Details and History". planespotters.net. สืบค้นเมื่อ September 29, 2023.
  2. ↑ 机型展示 - 中国东方航空公司. www.ceair.com (ภาษาChinese (China)). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 16, 2019.
  3. ↑ "China Eastern Airlines Airbus fleet". de.ceair.com. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
  4. ↑ "China Eastern Airlines Boeing fleet". de.ceair.com. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 Airbus Orders and Deliveries (XLS), monthly updated, accessed via "Orders & deliveries". Airbus. Airbus SAS. สืบค้นเมื่อ Jan 7, 2024.
  6. ↑ "China Eastern Airbus A350 to fly Sydney-Shanghai from March 31". Executive Traveller (ภาษาอังกฤษ). January 17, 2019. สืบค้นเมื่อ November 16, 2020.
  7. ↑ 7.0 7.1 "China Southern, China Eastern to resume B737 MAX deliveries". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
  8. ↑ "China Eastern Annual Report 2022" (PDF). ceair.com. สืบค้นเมื่อ September 29, 2023.
  9. ↑ 9.0 9.1 "China Eastern orders 20 A350-900s, 15 Boeing 787-9s". Aviation Week Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 17, 2018. สืบค้นเมื่อ December 3, 2018.
  10. ↑ "Industry News / Opinions - Shanghai Airlines 787-9" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ July 22, 2018.
  11. ↑ Bloomberg News (April 28, 2016). "China Eastern to Buy 20 Airbus A350 Jets, 15 Boeing 787s". Bloomberg.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 4, 2016. สืบค้นเมื่อ May 7, 2016.
  12. ↑ "China Eastern Boeing 787 brings business class suites to Melbourne". Executive Traveller (ภาษาอังกฤษ). January 8, 2019. สืบค้นเมื่อ November 16, 2020.
  13. ↑ "东航第五架C919大飞机交付入列" [China Eastern Airlines' fifth C919 aircraft is delivered and put into service]. CCTV. 2024-03-02. สืบค้นเมื่อ 2024-03-03.
  14. ↑ 14.0 14.1 "China Eastern Airlines to buy 100 C919 planes, aircraft's largest ever order". Reuters. สืบค้นเมื่อ September 28, 2023.
  15. ↑ Vinholes, Thiago (2022-11-21). "First series-production C919 emerges in China Eastern Airlines livery". Air Data News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
  16. ↑ Hijacking description at the Aviation Safety Network
  17. ↑ "ASN Aircraft accident Antonov 24RV B-3417 Shanghai-Hongqiao Airport". Aviation-safety.net. 15 August 1989. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 October 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-04-28.
  18. ↑ "ASN Aircraft accident MD-11 B-2173 Shanghai-Hongqiao Airport". Aviation-safety.net. 10 September 1998. สืบค้นเมื่อ 2021-09-19.
  19. ↑ Accident description for B-3052 at the Aviation Safety Network
  20. ↑ "A 737 crashed in China. What we know about the plane". CNN. 2021-03-22. สืบค้นเมื่อ March 23, 2022.
  21. ↑ "Boeing 737 plane crashes in China's southern Guangxi with 132 people on board". SCMP. 2021-03-21. สืบค้นเมื่อ March 23, 2022.


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์&oldid=11498424"